Kalbe ağır
Kalbe isyan aradaki mesafeler
Canım acıyor bir tanem. Özlem denilen duygu her geçen gün biraz daha işliyor kanıma. Ecel gibi, ölüm gibi sarıyor yokluğun sensiz zamanlarda. Zaten yapabilecek bir şeyim de kalmadı bu aralar. Seni düşünmekten başka!
Seni özlemekten başka zavallı ruhuma...
Şimdi senden uzak bir şehirde senin şehrine aşık, bitap yaşıyorum. Ve çare arıyorum sesine hasret kaldığım zamanlar da. Keşke diyorum birkaç fotograf saklasaydım o günlerden bavuluma. Ya da her ayrılıkta yakmasaydım! Şimdi bakıp, bakıp ağlamama sebep olan boşluğuma dolduruşlar olurdu. Ve yalnız kalmazdım bu kadar teninden uzaklarda!
Özledim seni bir tanem!
Düşün ,düşün gelmiyor satırlar şimdi baş ucuma. Sanki ecel doldurmuş yastığımın sen kokan tarafını ve izin vermiyor mutluluğuma. Özledim bir tanem! Özledim senin şehrinde sana ait olan her ne varsa! Ve canım acıyor yosun gözlüm yokluğunda!
Hani gelse diyorum sarsa tenimi yeniden... Ve sarsa o güzel gözleri yüreğimi yeniden... Ve yeniden kaçsak diyorum gecenin bir vakti o AŞIKLAR TEPESİNE... İzlesek bütün bir şehri yine baştan aşağıya... Ve hayran kalsam yıldızların bu denli tenime yakın olmasına! Sonra sen gülsen “Aşkım yaz ayındayız” diye bakışlar atsan sana aşık ellerime! Yüreğime! Aldığım nefesin sen kokan özlemlerine!
Özledim seni bir tanem özledim!
Gelişimden gidişime kadar bütün yolları inan ezberledim. Dakikasını biliyorum artık sana varan yolların. Santim, santim ezberledim! Ve en derin nefeslerimi aldım senden giderken yanıma;
Hala deniz kokuyor ellerim! Ve hala sen kokuyor aldığım her nefesim!
Umut kokuyor bugün aşık olamadığım benim şehrim...
Affet İstanbul um ben kendimi çoktan onun şehrine teslim ettim...
