Tifanic

ilk seferi sırasında İngiltere’deki Soathampton’dan New York’a doğru yol alrken 14-15 Nisan 1912 gecesi Newfoundland’ın 640 km açığında bir buzdağına çaparak batan İngiliz yolcu gemisi. Kaza smucunda 1.515 yolcu yaşamını yitirmişti.

Döneminin en büyük ve en lüks gemisi can “Titanic”in tekne gövdesi 16 su geçirnez bölmeye ayrılmıştı ve çift tabanlıydı. Ju bölmelerden dördünün suyla dolması )ile geminin su üstünde kalmasını tehlikeye sokmadığından “Titanic”in batmasının olanaksız olduğu kabul ediliyordu. Ama 14 Nisan gecesi, geceyarısından kısa bir süre önce 22 deniz mili hızla seyretmekte olan gemi sağ yanından bir buzdağına çarptı. Çarpma sonucunda beş su geçirmez bölme hasar görünce gemi 15 Nisan sabahı saat 2:20’de battı. Kazadan sonra yapılan araştırmalar sonucunda, olay yerine 36 km uzaklıkta bulunan “Californian” adlı geminin telsiz operatörünün o saatlerde görevi başında bulunuyor olması durumunda “Titanic”in yardım sinyallerini alabileceği ve bunun da ölü sayısını önemli ölçüde azaltabileceği ileri sürüldü. “Carpathia” gemisinin 1 saat 20 dakika sonra olay yerine varması ölü sayısının artmasını önledi.

Kaza üzerine 1913’te Londra’da ilk Uluslararası Deniz Güvenliği Konferansı toplandı. Konferans sonrasında her gemide, yolcuların tümüne yetecek sayıda tahliye sandalının bulundurulması (2.224 yolcu taşımasına karşılık “Titanic”te yalnızca 1.178 yolcuya yetecek sayıda tahliye sandalı bulunuyordu), yolculuk sırasında sandalların her an kullanılabilir durumda hazır tutulması ve gemilerin radyo mesajlarını izlemeyi 24 saat boyunca sürdürmeleri zorunluklan getirildi. Aynca gemilerin Atlas Okyanusunun kuzey kesimindeki buzdağları konusunda uyarılmaları amacıyla Uluslararası Buzdağı Devriyesi kuruldu.

“Titanic”in enkazı 1 Eylül 1985’te okyanusun yaklaşık 4.000 m derinliğinde bulundu. 41°46' kuzey, 50°14' güney noktasında bulunan enkaz, ABD’li ve Fransız bilim adamlarının denetiminde insansız bir araçla incelendi. Araştırmalar sonucunda geminin teknesinde önceden sanıldığı gibi çok büyük bir yarık bulunmadığı ortaya çıktı. Araştırmayı yürüten bilim adamları çarpmanın etkisiyle komşu bölmelerdeki dikişlerin açıldığını ya da gevşediğini, bunun da geminin su alarak batmasına neden olduğunu, bazıları ise dönemin teknolojisi için geminin çok büyük olduğunu, dikişlerin açılmasına motorun titreşimlerinin neden olduğunu ileri sürdüler.