Yediveren ....
Sen tutuşan kitabın mürekkebi, ismi hüzünle yazılan sen
Suyun ateşten yanan akrebi, sensin ey yediveren!
Yıldızlar kocaman görünür, parlaktır baktığın pencereler
Geceler güneşlere bürünür,gündüzdür ağlarken geceler
Sesin sevda taşıyor yarına, yarına rüya seher olur belki
Hasretim tuz olur yarana, hasret sana çıkan yolların ilki
Bir ses versem sana uzaktan,dökülür mü yere güllerin
Vuslatım anlamaz tuzaktan, vuslatım bendeki gözlerin
İçim ateşler harmanı, yanar ama yandırmaz bendeki ben
Sensin ateşlerin dermanı, ey aşkımın gülü, ey yediveren!
Şiir can verirken ağıtlarda, seninle cennet yüzü görmüş
Kader ki noktadır kağıtlarda, mısraları kederle örmüş
Islak çöllere düşen sensin, kuruyunca ağlar mısın yoksa
Islak cehennem isterim dersin, çöllerde kurumaktansa
Son firâkına isyan yok ama, yüreğim gidişinden lerzân
Yeise düşmek dursun bir yana, recam seninle her an
Mızraklar sineme saplandı, sen gideli ruhlar üryan oldu
Kalbimiz karalarla kaplandı, aşk libasımız ziyan oldu
Ey beni bende değil “O”nda, benimle değil “O”nunla seven
Sana “O”nunla geliyorum yeniden, nerdesi
Alıntı
