Hayatın Yükünü Taşıyanlar
gördüm hayatın ezdiği çok yüzleri
samimi bir ifade vardır ezilmişliğin inadına
koca mekanda tutanacak dalı olmayan
ve umutsuz gibi görünselerde
aslında hiç bir zaman umutlarının tükenmediği insanlar
otuzunda daha kırışıklıkların esir aldığı bir hükümlü
her umudun tükendiğinde bir çizgi daha
bitmez çizgilerle kaplı ovalar
ellerinin düzlükleri görünmeksizin nasırlı
içinde sevgi dolu kelimeler geçmese bile
söylenen her olumlu cümleyle mutlu
ve yaz sıcağının kış soğuğunun yalnız dostları
Can Mehmet Coşkun
