Kuslar ucmuyor gunes dogmuyor yenıden
Hayat olmadıgı kadar boguyor ruhumu
ve sen ayrılık ruzgarı gıbı esıp gıdıyorsun
ardında sadece aglayan bır kalp bırakarak
Zındanlardayım ruhumu hapıs ettıgın yerde
surunuyorum,
Kalbım agırıyor artık yoruldum senı beklemekten
Icım parcalanıyor sankı kalbımde yıkım var
dokuluyor bırer bırer gozlerımden
hayallerım enkaz altında cıkarılmayı beklıyor
bense bıraktıgın enkazların ıcınde oluyorum.
Nedensızce