SANA WE BU KOCA ŞEHİRE İNAT
sana ve bu koca şehre inat,gideceğim
bildiklerimi yok sayıp karışacağım karanlıklara
var olan acıyı gidişime yorup,
mendilimle sileceğim ıslanan yanaklarımı
son sigaramı marmaraya atarak elveda diyeceğim,
sana ve bu koca şehre...
sorgulamaya başlayacağım
seni,kim olduğunu?
neden karşıma çıktığını vakitlerin en olmazında,
hayatımın hangi evresini kapatıp,
hangisini açtığını çözeceğim sonra
sana ve bu koca şehre inat...
İstanbul ki dökülür gözünden yaş
mevsim hep sonbahar,
kimileri hüzün koyar adını
ama kimse bilmez;
sen beni sonbahar da sevdin
ve ben seni...
sana ve bu koca şehre inat...
hangi ateşlerde yandığını bilmiyor yüreğim
ve bilmiyor yüreğin ne haldeyim
bir İstanbul şahit,
hem sana,hem bana...
belki de bu yüzden ısrarla beni çağırırken,
meydanlarını dar ediyor sana
mevsim hep sonbahar...
sana ve bu koca şehre inat
alıntı
Seni intihar ettim içimde...
Varlığının yükü kaldırılamayacak kadardı güçsüzlüğüme.
Sen doğdun, yine yeniden;
ve ben
Seni intihar ettim yaşatamadıklarım adına...
Düşününce telafuz ediyor ruhum yaklaşıp yakınlaşıyor sebeb-i nefesine,
Kırıyor nefis denen illeti
Uzanıyor elleri...
Ben senin içindim onca zaman,
Lakin...
Anlatamamak vardı ya,
İşte o:
-zordu.
-yordu.
-kordu.
Tuhaf bilmeceleri olan bir bilinmezlik,
-döndü.
-dolaştı.
-sordu.
Ne yaparsın sen sebeb-i nefes, gayelerden yitip gidince?
Ne yaparsın gözdeki yaş ille de yere düşünce?
Ne yaparsın çaresizliğine ve darlığına?
Ben sadece,
Dilim, elim ermedi
Ve...
Seni intihar ettim içimde...
Kırıl bana...
Ben susturmayı başaramadım seni.
Söv bana...
Dilin neye ererse...
Gitmeliyim.
Zamansız bir vakitte ayrılıyorum ülkenden.
Enginlik denizdeymiş, ben acizane kelam edendim...
Çağır lazım olunca.
Ama anla, ben beceremedim yaşamayı ve
Seni intihar ettim içimde...
Sen öldürüldün sanırken,
yanılma...
seni intihar ederken ölen benim en zifiri şekilde.
Bu bir itiraf,
Bu bir kaçış,
Veda
alıntı
