Kaderime sen düşüyorsun bir tanem!
Aynalara düşmanım, sen diye beni gösteriyorlar yine
Hava, sanki dokunsan ağlayacak bulutlarla kapalı
Güneşimi Kafdağı’nın ardında tutuklamışlar mı ne
Bu yüzden eli ayağına dolaşıyor olmalı
Ya turnalar, ya güvercinler ya da öteki kuşlar
Neyin yasını tutuyorlar ki görünmez oldular
Sonbahar rüzgârları bile fısıl fısıl değil şimdi
Ya sesini, ya kokunu, ya da selâmını unuttular
Zor bir sessizlik baştan uca kuşatmış kalbimi
Ah şimdi görmeliydin gözlerine hasret gözlerimi
Dizi dizi döküyor yalnız sana adanmış şiirlerimi
Gözbebeklerimde senli günlerimin cengi var
Yakamoz değil sanki önümüzde uzanan altın yol
İkimizi bir zamandan alıp ötekine götürüyor
Sabahın serin saatlerinde bir gül goncasında nem
Çılgın bülbülün sesinde hiç bitmeyen dem oluyoruz
Balıkçıların ağına işlediği umuduna takılıyoruz arada
Sofrasında çocuklarıyla bölüşeceği bereket kesiliyoruz
Şükür dualarının en saf ve en güzelinde kanatlandıkça
Sevdalı sevdasız bütün gönüllere sesleniyoruz
Sonra on binlerce yıldıza dönüyoruz gecenin koynunda
Bin bir umudun avuç avuç saçıldığı Samanyolu’nda
Yeniden başlıyor vakitli vakitsiz yıldız kaymaları
Kaderime sen düşüyorsun bir tanem!
Alıntı
