Hazanın Ta Kendisiyim Ben..
Yüreğim burkuluyor, dönünce mevsim hazana
Sararıyor yapraklarla birlikte mahzun gönlüm
Solgunlaşıyor hayatın tüm renkleri beynimde
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda
Mahzunlaşıyor kalbim, dönünce mevsim hazana
Kurumuş güllere benziyor umutlarım, hayallerim
Düşüyor toprağa, giden bir yıl daha ömrümden
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda
Aşklar bile hız kesiyor dönünce mevsim hazana
Ağırlaşıyor bedenim, uykuya dalıyor duygularım
Algılamıyor ruhum, sevdanın kokusunu
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda
Sevdalarım kanatlanıyor uzaklara, dönünce mevsim hazana
Göçmen kuşlar gibi, kaçıyor benden coşkularım
Renklerim bile dönüyor, maviden griye
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda
Öylesine yalnızlaşıyor ki ruhum, dönünce mevsim hazana
Ne bir ses, ne mektup, ne arayan ne de soranım
Hasretlerin, ayrılıkların ilk durağındayım
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda
Bir başka boyuta formatlanıyorum, dönünce mevsim hazana
Sanki yaşayan ben değilim, kalmamış heyecanım
Ama aslında 'hazan', benim bir diğer adım
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda
Durgunlaşıyor sevgi denizim, dönünce mevsim hazana
Gökyüzü ağlıyor, susuyor gönlümde sevilerim
Hayvanlar bile kaçışıyor, kırdan bayırdan
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda
Sevdama ağıt yakıyor bulutlar, dönünce mevsim hazana
Şimşeklerle çakıyor, yıldırımlarla yağıyor hiddetim
Hüznüme beste yapıyor esen rüzgarlar
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda
Ruhumla bedenim bütünleşiyor, dönünce mevsim hazana
Yolculuğa çıkıyor, bir başka bahara aşkım ve sevdam
Hazanın ta kendisiyim ben, derdimle sarmaş dolaş
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda
Alıntı
