Çok yararlı ve sevilen bir sebze olan ıspanağın (Spinacia oleracea) anayurdu Asya'dır. İran'da çok eskiçağlardan beri yetiştirilen bu bitki Emeviler döneminde İran' dan İspanya'ya götürülmüş, 15. yüzyılda da buradan bütün Avrupa'ya yayılmıştır. Günümüzde özellikle Kuzey! Avrupa'da, ABD'nin batısı ile güneyinde ve ilkemizin Ege ile Marmara bölgelerinde geniş çapta yetiştirilir. Pancar ve pazıyla aynı familyadan (ıspanakgiller) olan bu bitkinin sebze olarak ekilen başlıca iki çeşidi vardır j Bunlardan kış ıspanağının yaprakları büyük|, kırışık ve sivri uçlu, tohumları dikenlidir. ALdından da anlaşılacağı gibi kışın toplanmak üiere sonbaharda ekilir. Yaz ıspanağı ya da kuzu ıspanağı denen öbür çeşidinin ise yaprakları] daha küçük, yuvarlakça ve düzgün, tohumlairı da pürüzsüzdür. İlkbaharda ekilir ve yaz s|ebzesi olarak tüketilir. Başta demir olmak üzdre çeşitli mineral tuzları ile A ve C vitaminleri açısından zengin olan ıspanak çok değerli bir besindir. Bu bitki derin, verimli, bol kireçli toprakları ve serin iklimleri sever. Büyük tarlalarda tohumlar genellikle geniş aralıklarla ekilir. Daha küçük bahçelerde 30 cm kadar arayla 2-3 cm derinliğe ekilmesi yeterlidir. Yapraklar toprağın yüzeyinde demetler oluşturmaya başladıktan hemen sonra, fazla gelişip sertleşmeden toplanır. Ispanağın en önemli kusuru, toprağa çok yakın olaıak büyüyen yapraklarının üzerine yapışıp kalan kum tanecikleridir. Bu nedenle ıspanağın pişirilmeden önce çok iyi yıkanması gerekir
MsxLabs & TemelBritannica
