Öfke Damlıyor Kalemimden Bugün

Bugün yüreğime batıyor bu kalem
Her elime alışımda canım yanıyor
Her harf öfkeme bürünüp düşüyor kağıda
Öfke doğuyor yokluğunun rahminden/bugün
Yazıyorum/ yarı aralanmış kapımdan sensizlik giriyor odama
Bir de gölgen bakıyor penceremden
Elimi uzatıyorum/yoksun

Bugün elimde kırılıyor bu kalem
Yokluğun akıyor mürekkep yerine /bugün
Havada asılı kalıyor mısralarım
Yazıyorum/duvarlarımda çınlıyor sesin
"ah le yar yar"ı mı söylüyorsun ne
Sen söylüyorsun sensizlik doluyor odama
Seni dinliyorum/yoksun

Bana isyan ediyor bu kalem bugün
Bütün yazılarımın başlığı "yoksun"
Yazıyorum/Sırtımdaki yaradan kanla karışık pas sızıyor
Hani o giderken bıraktığın hançerin hatırası
Kağıdıma dökülüyor kanla karışık paslı bir mürekkep
Öfke doluyum bugün/öfke yazıyorum
Kalemim de öfke dolu/kağıdım da
Sensizlikte sana yazıyorum
Seni yazıyorum/yoksun.