Affet.. verdiklerinin asıl sahibi olduğunu ..kul olduğumuzu unuttuk.Birbirimizin ayıbını araştırmak,kendimizi şehri tepeden seyredenlerden saymakla meşguldük.Uyuduk...Affet.Suçluyduk; çünkü unuttuk.Yardım seslerini,el uzatmayı,sevdiklerimizden vermeyi,kendimiz için istediğimizi başkası içinde istemeyi...Ve şimdi,boşa harcadıklarımızı ve kale almadığımız vijdanımızı yüklenip geldik karşına.Yetinmeyive yardım etmeyi bilen kutlu insanların parlak yürekleri hatırına,pişmanlığımıza şahit olarak,
Affet.. içecek bir damla suya muhtaç,tenekeden evlerin içinde ağlayan veya bir evi bile olmayan,savaşlarda kulakları delinmiş çocukların,onların üzüntüleriyle kahrolan annelerin ve giden babaların yerine koyamadık kendimizi.Yaşadıkları ayrılıkları,acıları ve üzüntüleri paylaşamadık kalbimize değmedi sesleri.Duamızdaki cümlelerin öznesi hep birinci tekil şahıstı.'Biz' olamadık.Oysa aç değilsek eğer,sevdiklerimiz yanımızdaysa,güven içinde uyuyorsak geceleri,korkusuzca yürüyebiliyorsak sokaklarda ve her öğün yemeğin kokusu geliyorsa burnumuza,bize verilen lerin kıymetini bilerek,derin bir tevazu ile bunları yaşayamayanların var olduğunu hatırlamamız gerekirdi.Biz onlardan üstün müydük? Ya da ayrıcalıklı?Onların yerinde olabilme ihtimalimizi görmezden gelerek, denkliğimizi unuttuk. Ve nimetleri hak olarak görmeye başladığımızda, şükür kelimeleri çıkmaz oldu dilimizden. Yardım etmedik, şükretmedik, Ama O'nun merhamedine nail olmayı diledik... Kendimiz merhamet etmeden.
Kalbin en ince telinden... içimizi titreten ve Dünya'yı yaşanır hale getiren... bizi gülümseten ve sevindiren... anlamaya muhtacız.Yapılan kötülükler yerine, güzelikleri hafızamıza kazımaya... ve bazen, hiç bir dikene takılmadan sırf O'nun rızasını kazanmak için önü aydınlık iyiliklerin peşi sıra yürümeye... Merhamet olunmak için, merhamet etmeye... vermeye .... sevmeye hoş görmeye
Bir dilim ekmektir merhamet. Bayat ya da dumanı üzerinde; fark etmez. Niyetiyle değeri bilinen





De ki;
Ey kendilerinin aleyhine aşırı giden kularım!
Allah'ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin.
Şüphesiz Alah bütün günahları affeder. Çünkü
O,bağışlayandır,
çok merhamet edendir.
(Zümer,53)