mucize
isim, din b. (***) (mu:cize) Arapça mu¤cize

1 . Peygamberlerin kendilerine inanmayan insanlara peygamberliklerini ispat etmek amacıyla Allah'ın iznine bağlı olarak gösterdikleri olağanüstü olaylar, hâller, tansık.

2 . İnsanları hayran bırakan, tabiatüstü sayılan olay:
"Onca hayhuy arasında, gündeliğin olağan mucizelerini iyiden iyiye unutmuştu."- M. Mungan.

3 . İnsan aklının alamayacağı olay:
"Şırınga nasılsa umduğumdan çok daha iyi bir tesir yaptı ve zavallı Hacı Ömer, bunu benim bir mucizem gibi gördü."- R. N. Güntekin.

4 . sıfat, mecaz Olağanüstü, şaşırtıcı:
"Onların aşkı ve evlilikleri zaten bir mucize değil miydi?"- T. Buğra.

Atasözü, deyim ve birleşik fiiller

mucize göstermek
mucize kabilinden