İNTAK

-kı a. (ar. nufk'tan intak). Esk.

1. Söyletme, konuşturma.
2. intak-ı hak, Tanrı’nın konuşma yeteneğini vermesi. ll intak-ı hak olmak, saklaması gereken bir şeyi açığa vuracak biçimde ağzından söz kaçırmak, sırrını ortaya çıkarmak.

—Ed. Edebiyat yapıtında nesneleri, yaratıkları insan gibi konuşturma sanatı

—ANSİKL. Ed. Divan edebiyatında Harname (Şeyhi), Beng ü bade (Fuzuli), Gül ü bülbül (Kara Fazlı) gibi yapıtlarda yer alan eşek, afyon, şarap, gül, bülbül vb., insan gibi konuşturularak yazarlarının dünyaya, insana ilişkin görüşlerini yansıtırlar. İntak sanatı Tanzimat'tan sonra Batı etkisindeki türk edebiyatında da yaygın uygulama alanı buldu. Şinasi'nin "Eşek ile tilki", "Karakuş yavrusu ile sivrisinek" gibi şiirleri, Abdülhak Hamit’in ölüleri konuşturan Tayfler geçidi bu çerçevede yer alır.