Duyunca Kızacaksın
Duyunca kızacaksın ben biliyorum.
Saklayamam senden itiraf ediyorum.
...................................................................
Dün akşam, yüklükten uzun bir yastık aldım.
Başına da, ten rengi bir kumaş sardım.
Sonra senin,
Ağzını, burnunu, kulağını kaşını, kirpiğini,
Hatta gözlerinin rengini
Ressam gibi çizdim.
Güya; Sana benzettim.
El, ayak, kol, bacak taktım.
Senden sonra hiç bozmadığım,
Çift kişilik karyolayı da açtım.
Onu da sol yanıma yatırdım.
Öptüm, kokladım, sardım sarmaladım.
Lakin o hiçbir şey yapmadı
Soğudu, dondu kaldı.
Konuşmadı, sarılmadı.
Kollarını boynuma dolamadı.
Anlayacağın, aramızda;
Sandığın gibi sıcak bir ilişki yaşanmadı.
Amacım seni aldatmak değildi.
Küçücük şeylerle avunmaktı belki,
Minicik bir oyundu, oynadığım.
Yokluğunda, varlığını yaşamak gibi.
Lakin o da olmadı.
Olmadı kandıramadım kendimi.
O kadar çabama değmedi gitti.
Öylece yattı yanımda, bir kaya gibi.
Zaten, taşta yosuna ne verebilir ki?
Değil mi?
Süleyman Göktekin
