Yaralı Yüreǧim
hasret gibidir ihanet,
saklıysa eǧ er bir nankörün yüreǧ inde
kar etmez senin sevgin,
akıp gider, buharlaşıp kaybolur
kendi içinde…
birde akarsa yüreǧ ine bir gaddarın,
mutluluǧ a karşı savaş acan bir cellatın
gönlüne düşmüşse
ne önemi var, senin sevginin
aǧ lamışsın, yırtılmışsın, ölmüşsün,
büzülmüşsün, kann akıyorsa da
yüreǧ inden, kim bilecek,
birini sevdiǧ ini içinden…
sen umutla ve temiz hayallerinle,
çifter atlarken merdivenleri,
öbürü düşürür bir tekme ile seni geri,
ukalaca, egoistce aşaǧ ılarsa da
sevginle dalga geçsede,
farketmiyor eǧ er sen seviyorsan,
o bir gün “seni insane olarak,
kaybetmekten korkuyorum“ desede
yine bir tekme ile devirir seni,
kirlenmiş ruhu ile…
sevdiǧ ini bilsede, çünkü
yelken açmıştır başka ihanetlere de
yüreǧ inde sevgiye direnen bir güçle,
ey sevgim, saygı duy şimdi
kendi kendine,
yaralanmış yüreǧ inle,
unutma insan olmanın erdemlerini
insanlıkta gizlidir her şeyin sihiri
neslin tükensede, öǧ renmelisin
ihanetlere karşı direnmeyi
ah sevdam ah, harabeye çevirdin sen
şu temiz duygularala seven yüreǧi.
Hasan Hüseyin Arslan
