Dön Yüzünü
öylesine hoyratça vuruyor ki dallarına fırtına
canı çok acıyor besbelli
ama yine de
sımsıkı sarıyor toprağı bedeni
ölümü yenmek
yaşamak için direniyor kendi
gecenin eteğine saklanan sen
git gide azalıyor zaman
ömür uykuya daldı dalacak
aklını sars
yanlızca biraz cesaret
dön yüzünü
güneşe ver gözlerini
o çizince sana yaşamın tüm güzelliklerini
eriyip gidecek kardan elbisen
içindeki zemheriden çoğalıp duran
gizli ağrın geçecek
yeter ki biraz cesaret
işte o zaman
her şey, dündeki uzak yol seslerinde
kalıp duyulmayacak
dön yüzünü, dön yüzünü
yanlızca biraz cesaret göster
Hadiye Kaptan
