Sen bu mektubu okurken ben buralardan gitmiş olacağım bu şehirden kaçacağım özlemlerimi duymayacaksın bıçak yarası telefonların çalacak bir gece yarısı zavallı yüreğim ağlamayacak artık kaprislerinle seni sana ben de bir akıl hastanesine bırakıp gideceğim bu şehirden bir gece ansızın kaybol’ a cağım hayallerinden senden uzak kalmış hayallerinden senden uzaklara ve beni bir daha bulamayacaksın bu sana sende benden kalan bir hatıra olacak sen bu hatıranla yaşamaya devam edecek sin mutlu olduğun anlarda beni hatırlayacaksın beni için burkulacak gözlerin yanmaya başlayacak sebepsiz bir gülücükle içinde anlamsız boşlukları fark edeceksin ve unutacaksın ..
Yatağına uzandığında nefesini duyduğun o hırıltılı sese sarılıp kollarında mutlu olduğunu sandığının yanında üşüdüğünü anladığında benden sonrası hep bir başına yalnız geçirdiğini anlayacaksın , .. çünkü sen o gün bu mektubu okmuş olacak sın ve bana kızacaksın isyan edeceksin çünkü hala unutamadığının farkına varacaksın . sabah olacak şaşkın uyanacak bütün gece gördüğün rüyalara bir anlam veremeyeceksin .. ilk fırsatta mektubumu yeniden okuyacak kelimeleri bir bir inceleyerek tekrar güleceksin pişmanlıkla benim yıllar önce güldüğüm gibi dolan gözlerinden düşen damlalar ıslatacak kağıdı silinmiş yazılar belirecek ufak ufak seni çok özlüyorum bir an dizlerin titreyecek .. beni aramak isteyeceksin bulamayacaksın o aradığın kapılarda bir zaman buradaydı kay boldu gitti diyecekler her biri yeni bir ümit bırakacak gönlüne