izin vermiyor yüreğim
sen gibi
ikide bir çekip gitmelere
bu aşkın yaramaz çocuğusun sever
oynar
kırar
dönüp sırtını
ayırdığın parçalara bakmadan
gidebilirsin
can-ın ister de
dönersen
ben kırıldığım noktadayım
sarmalarım geriye yaralarımı
çünkü sen
bu aşkın haylaz çocuğu
su almaz gemisi
yara almaz yanısın
hep bir diken bulunur sende
büyük bir iştahla
kanatmak icin düşlerimi
dedim ya
sen bu aşkta gülen yansın
gül yapraklarım hırpalanmış
ellerinde
buz gibi
zalim bir mevsime savrulurken
sürgün edersin aglayan yanı
sen ben de kabuk bağlamaz yara
dur
incitme daha fazla
düşerim uçurumlara
yüreğimde sen..!
