Hazan bahçesi


Kapı açıldığında önce siluet olarak belireceksin
kapının aralığında.
biriktirdiklerin olacak içinde söylenmemiş
adımların hızlandıkça yitecek belleğindekiler
ve kuru bir selam kalacak geriye söylenemeyenlerden.
öylece bakarken sen düşlerin oyuncusu
ben yitirdiklerimi yazmakta olacağım gözlerinde
biçilmiş ekinlerin hasat vakti olmaz diyeceğim
uykusuz gözlerimin kan damarlarında
ellerim uzanmak isteyecek zihnimde
otur demeyi unutacak
çizgileri belirginleşmiş dudaklarım.
bir düş gecesinden uyandırılmış
sevdalı yürek gibi anlamsızken bakışlarım
sen dönüp gideceksin kırgın, biraz mahzun.
yine söyleyemediklerimi biriktirmede olacağım
beklerken kapının açılışını
ve sen bir daha girmeyeceksin
hüzünlü düşlerin mahzun bahçesine
yalnızca bir bülbül konacak seherde gülün har'ına
ve ben güller arasında değil köklere can veren olacağım
bir hazan vaktinde o mahzun bahçede