YAŞLANMIŞ SOHBET
Kır saçlı bir ihtiyar gördüm
Kurumuş bir ağacın yanında sigara tüttürüyordu
Geçmişin kaygıları vardı sanki yüzünde
Düşüncelerini okumak istedim ve çömeldim ayakucuna
"Bu ağaç ki kırılmış bir daldı evlat"
Bu ağaç ki incinen onurun bedeliydi
Ve bu ağaç daların arasında fideler büyütürdü
Umut şarkıları söylerdi olanca gücüyle
Özlem fısıltıları eserdi kavak yellerinde
Kök saldı toprağa fide oldu
Nice hoyrat rüzgarları gördü
Nice aşıkları barındırdı güzel renkli çiçeklerinde
İşte evlat işte bu ağaçtı
Her bir dalında yuva yapan kuşlara konak
Her bir çiçeğinde körpe umutlara renk katan
Kimi zaman eller uzandı kırdı dalları
Kimi zaman bir meltem esti kovuğunda
Ama asla yenilmedi ve kopmadı yaşamdan
Sonra bir gün bir sevdalı mecnun geldi
Oturdu dibine oturdu ve anlattı kaderini
İşte o gün bugün kurudur bu ağaç
Dinmeyen bir acıyla her gün ağladı
Bir anlatana baktı bir kendine
Ve şu mezarda yatanla öldü
Ağlayan yas tutan dallarında