Kalbin Sessizliği
Kalbin sessizliği yaradılışındaki tevazudandır
İnsanın bulmasını ister adeta içindeki hakikati
Hakikatin gizlilği ise kalbin sessizliğindendir,
Dinleyemeyen bu sessizliği, bulamaz onun yerini!
Yalandan yaşıyorsun madem tüm güzellikleri,
O zaman doyasıya tadını çıkar, çünkü tüm bunlar geçici!
Eğer diyorsanki ben böyle yaşayamam,
O zaman gir bir tabutun içine gir de gör gerçeği!
Dört bir yanın toprak, börtü böcek!
Yalnızlığını giderecek bir kalbinin sessizliği var
Kainatın dili olmuş kalbin konuşuyor senle,
"Güm Güm" diyor susyor ve sonra tekrar devam ediyor aynı sesle...
Her atışında o kadar çok şey anlatıyor ki aslında!
Yapma diyor pişman olacağın şeyleri! Üzme diyor seni sevenleri!
Bak bana, beni yıkanların bile sırtımda taşıyorum!
Ders al benden, bırak bencillikleri diyor ve devam ediyor...
Aklın her dediği doğru olsaydı, her akıllı selamete ererdi!
Ama akıl mantık çerçevesiyle sınırlıdır,
Halbuki selamet mantığın ötesinde,
Perdelerin arkasında gizli olanı görmede...
Akıl bir anlayabilseydi kalbin niye sessiz olduğunu,
O zaman susar, utancından diz çöküp ağlardı ömür boyu!
