Acılara Tutsak
Neden bu yaşam böyle
Soğuk kuru buruk?
Neden gecem, gündüzüm bir,
Işıklar.. kopuk kopuk?
İçimdeki bu hiçlik
Uzar da gider, uzar da gider.
Yaşamak istiyorum bir sevmelik
Bu kadarı bana yeter.
Mutsuzluğun karanlık yollarında kör,
Zaman gerçeğine tutsak olmuşum.
Yenik düştüm acılarıma durdu asansör
- Dört duvar arasında -
Kendime yasak olmuşum.
Umutlarımı yiyorum
Işıksız, neşe’siz, tedirgin.
Ve ben yalnızlığımda tek.
Acılar sonsuz, acılar geniş, acılar zengin.
Zaman gerçeğine tutsak olmuşum,
Kendime kendim yasak olmuşum.
Ankara - 11.01.1976
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim
Mehmet Bozkurt Esenyel
