Buz Tutmuş Gül Adası
Soğuk bir kış günüydü
üşümüş ellerin geldi aklıma
Beyazla makyajlanmış
Her şeye inat
Gözlerinin pişdarları bakışlarıydı
Felç eden rüzgârları
Yavaşça dokunduğum ellerinden
Bir kapı açıldı, eritti tüm karları
Bir düştü dizlerimizi bu kadar ısıtan
Don tutmuş yollarda, sis basmış sokaklarda
Parmak uçlarından renk aldı gökyüzü
Kızıla büründü bulutlar
Sırtında mavi gökle
Kışı bitiriyordu Sanki
Sinirli ve kovar gibisinden
Hazan istemiyordu yürek
Soğukta bileklerinde ayrılık izi kaldı
İntizarım,
güne sen baktığında
Söz, göç kuşları olmayacak asla
Ilık temmuz rüzgarlarından başka
Giderken düşürdüğün son yaprakta
Bir gül adası hediye edeceğim sana
Gönlümün en sıcak kucağında
Gel yarım kalmasın düşlerim
Elvedayla süslenmesin gülüşlerim...
İsmet Erkabaktepe
