HZ.PEYGAMBER’İN BEŞERİ YÖNÜ
Kur’an-ı Kerim bize Hz.Peygamber de dahil olmak üzere gelmiş geçmiş bütün Peygamberlerin insan üstü varlıklar olmadıklarını belirtmektedir. Bütün Peygamberler birer beşerdir. Hırıstiyanların sonradan tanrılaştırdıkları Hz.İsa da dahil olmak üzere gelmiş geçmiş bütün Peygamberlerin beşer oldukları, bir çok ayette ısrarla ve tekrar tekrar vurgulanmaktadır. Bütün elçilerin ve özellikle de Hz.Muhammed’in diğer insanlar gibi beşer oluşunun bir çok ayette vurgulanması, bu konunun tarihte ve de Kur’an’ın nuzül (inişi ) döneminde Mekke müşrikleri için bir sorun olduğunu göstermektedir. “De ki Ey Peygamber: “Ben size, Allah’ın hazineleri yanımdadır” demiyorum;Gaybı da bilmiyorum,size bir meleğim de demiyorum,ben sadece bana vahyedileni yerine getiriyorum. ( enam /50 ) Ey Muhammed De ki: “Ben de ancak sizin gibi bir insanım.bana ilahınızın bir tek ilah olduğu vahyedilmiştir,öyleyse O’na yönelin ve O’ndan bağışlanma dileyin.O’ndan başkasına ilahlık yakıştıranların vay haline” ( fussilet /6 ) “ De ki: Ben de sizin gibi insanım.Şu farkla ki,ilahınızın bir tek ilah oluşu bana vahyolundu. Artık kim, Rabbine kavuşmayı umuyorsa,hayırlı ve düzgün davranışlar ortaya koysun.Rabbine yaptığı ibadette hiç kimseyi ve hiçbir şeyi ortak koşmasın.” ( kehf /110 ) Yukarıdaki ayetlerde Peygamberin bir beşer olduğu ısrarla vurgulanmakta, Peygamberi diğer insanlardan farklı kılan özelliğin kendisine vahiy gelmesi olduğu ifade edilmektedir. Mekke müşrikleri’nin ısrarla bir meleğin elçi olarak gönderilmesi gerektiğine dair istekleri reddedilmiş ve bir meleğin ancak meleklere elçi olacağı vurgulanmıştır. Bir meleğin elçi olarak gönderilmesi ancak yeryüzündekilerin de melek olmaları durumunda söz konusu olabilirdi. Burada onların bu isteklerinin de arkasında Peygambere inanmamak için değişik gerekçe ve bahaneler arama anlayışlarının yattığı aşikardır.Bu konu da Kur’an’da şöyle ifade edilmektedir: “İşte bunun gibi insanlara bir Peygamber eliyle, doğru yol bilgisi geldiği zaman onları, O’na inanmaktan alı koyan, onların “Allah, ölümlü bir insanı mi elçi olarak gönderdi?” diye itiraz etmelerinden başka bir şey değildir.Onlara şu sözümü ilt:Yeryüzünde melekler bulunsaydı da, rahat rahat gezselerdi, şüphesiz onlara elçi olarak gökten bir melek indirirdik” ( isra / 95-96 ) Peygamberlerin insan olması bir anlamda insanlara ancak bir insanın örnek olabileceğine dair zorunluluktan kaynaklanmaktadır. Doğal olarak insanlara ancak onlar gibi insani özellikler taşıyan birisi örnek olabilir. Kendileri gibi yiyip içen, evlenip çoluk çocuk sahibi olan, ağlayıp gülen biri kılavuzluk edebilir. Onlarla beraber yaşayan onlarla oturup kalkan biri…. İnsanlar sevdikleri ve önem verdikleri şahsiyetlere, büyük liderlere ve karizmatik önderlere çeşitli ve olağanüstü özellikler atfetme eğilimine sahiptirler. İşte bu aşırı yüceltmenin bir sonucu olarak bazı tarihi kaynaklarda Hz. Peygamber insanlığından soyutlanarak, sayısız olağanüstü niteliklerle bezenmiş bir insan olarak tasvir edilmektedir. Bu Tasavvur sapmasının en önemli sonucu ise olağanüstü bir peygamberin, sıradan insanlar için örnekliğinin daha başında imkansız kılmış olmasıdır. Nitekim bir çok eserde Hz. Peygamberin yekpare nurdan olduğu, gölgesinin bulunmadığı yürürken ayaklarının iz bırakmadığı, geriye dönmeden de arkasını görebildiği, gece karanlığında da gün ortasında ki gibi görebildiği vb. birçok doğa üstü nitelikler atfedilmiştir. Oysa onun hayatı ve ahlaki nitelikleri Kur’an’da müminler için yaşanabilir en güzel örnek olarak takdim edilmekte, onun da bir beşer olduğu vurgulanmaktadır. Allah Rasulü her insan gibi beşerdi. Diğer insanlar gibi yaşamış evlenip çoluk çocuk sahibi olmuş, eşlerine koca, çocuklarına müşvik bir baba ve torunlarına dedelik yapmıştır. Bağda bahçede çalışmış, zaman zaman ağlamış, zaman zaman da gülmüştür. Çarşı pazarda alışveriş yapmış, ashabı ile beraber kerpiç ve taş taşımıştır. Savaşlara katılarak ordusunu komuta etmiş, bu savaşlardan birinde yaralanmış ve mübarek dişlerinden biri kırılmıştır. Mescidde cemaatine namaz kıldırmış, hem dini hem siyasi kararlar almış, çeşitli devletlerle diplomatik münasebetlerde bulunmuş, değişik ülkelere elçi göndermiştir. Hayatı boyunca bir yandan normal bir insan gibi yaşamış öte yandan nübüvvet vazifesini ifa etmiştir, hem dini hem de siyasi bir rehber olmuştur. Sonuç olarak yukarıda zikrettiğimiz ayetlerin de açıkça ortaya koyduğu gibi Hz. Peygamber de diğer bütün insanlar gibi bir beşerdi. Bir beşerde bulunan ihtiyaçların, nitelik ve özelliklerinin tamamını taşımaktadır. Bütün insanlar gibi ölümlü bir varlıktır, güç ve kuvveti sınırlıdır. Allah dilemedikten sonra ne gaybı bilmesi nede kendiliğinden bir mucize göstermesi söz konusu olabilir.
HZ.PEYGAMBER’İN NEBEVÎ YÖNÜ
Hz.Peygamber bizler gibi insan olup bütün insani özellikleri taşımakla beraber onu gerek bizlerden gerek diğer peygamberlerden ayıran bir takım üstün yönleri ve özellikleri de bulunmaktadır. 1- Hz.Peygamber’i Peygamber olarak diğer insanlardan ve Peygamberlerden ayıran ve üstün kılan en önemli özelliği son peygamber olması, ondan sonra artık kıyamete kadar yeni bir peygamber gelmeyecek olmasıdır. Bu özelliğine dayanarak onu Peygamberler zincirinin son halkası ve nübüvvetin son temsilcisi,son mührü anlamına “Hatemu’l - Enbiya”olarak nitelendirmekteyiz. “Muhammed,sizin erkeklerinizden, herhangi birinin babası değildir. Ama O Allah’ın elçisi ve Peygamberlerin sonuncusudur” ( azhab / 40 ) 2- Hz.Peygamberin başka bir önemli ve ayrıcalıklı nebevi yönü ve özelliği,Hz Peygamberin risaletinin evrensel oluşu, risaletinin insanlarla beraber cinleri, başka bir deyişle görünmeyen varlıkları da içine alacak kadar geniş olmasıdır.Bu özelliğine binaen de onu iki ağırlığın da elçisi manasına “Rasulu’s sakaleyn”olarak vasıflandırmaktayız. “Biz seni bütün insanlara ancak müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik.Ancak insanların çoğu bilmezler.” ( sebe / 28 ) 3- Hz.Muhammed’in bir Peygamber olarak ayrıcalıklı ve diğer insanlardan üstünlük arz eden bir diğer nebevi özelliği de geçmiş ve gelecek günahlarının bağışlanmış olmasıdır.Tıpkı diğer Peygamberler gibi Allah ve resulü de ismet sıfatını haizdir. “….Böylece Allah senin geçmiş ve gelecek günahlarını bağışlayacak,sana olan nimetini tamamlayacak ve seni doğru yola eriştirecektir” (fetih /2 ) 4- Hz.Peygamber’in Kur’an tarafından vurgulanan bir diğer önemli nebevi niteliği, onun alemlere rahmet olarak gönderilmiş olmasıdır. “Ey Muhammed! Biz seni ancak alemlere rahmet olarak gönderdik” ( enbiya /107 ) O’nun alemlere rahmet olması demek Allah’ın bir lütfu ve merhametinin sonucunda gönderilmesi, merhamet ve sevgi numunesi olması demektir. 5- Hz.Peygamber’i diğer insanlardan üstün ve farklı kılan bir vasfı da inananlara kendilerinden daha yakın olması ve hanımlarının da müminlerin anneleri oluşudur. “Peygamber inananlara kendilerinden daha yakındır,eşleri inananların anneleridir…” ( ahzab /6 ) 6- Hz.Peygamberi yüce ve üstün kılan bir diğer nebevi özellikte kendisine Allah ve meleklerin salat etmeleri,buna ilaveten kıyamete kadar müminlerin de ona adının zikredildiği yerde ve özellikle namazlarda salat ve selam okumakla emrolunmalarıdır. “Allah ve melekleri Peygamber’e salat ederler. Ey inananlar,sizde ona salat okuyun ve gereğince esenlik dileyin.” (ahzab /56 ) 7- Hz.Peygamber’in bir diğer önemli nebevi özelliği de sürekli ilahi denetim ve gözetim altında bulunmuş olmasıdır.Onun her tavrı ve tutumu yüce Allah’ın denetiminden geçmiş,Kur’an’da yer yer Ona yönelik uyarılar yapılmış,zaman zaman yaptığı ‘zelle’olarak adlandırılan ufak tefek kusur ve noksanlıklar anında düzeltilmiştir. “Rabbinin hükmü yerine gelinceye kadar sabret;sen bizim nezaretimiz altındasın,kalkarken rabbini överek tesbih et” ( tur / 48 ) 8- Hz.Peygamber’in bir diğer nebevi özelliği de ilahi mesajları iletirken can güvenliğinin Allah tarafından sağlanmış olması,hayatına yönelik bir çok öldürme teşebbüsünün başarısızlıkla sonuçlanması ve Allah tarafından anında haberdar edilerek hayatının korunmuş ve kollanmış olmasıdır. “Ey Resul!Rabbinden sana indirileni tebliğ et. Eğer bunu yapmazsan O’nun elçiliğini yapmamış olursun. Allah seni insanlardan koruyacaktır.Doğrusu Allah,kafirler topluluğuna rehberlik etmez.” (maide /67 ) 9- Hz.Peygamber’in en önemli özelliği ve üstün yönü ise sıradan insanlardan farklı olarak yaşantısı ve kişiliğinin, olaylar ve olgular karşısındaki tutumunun özellikle inananlar tarafından izlenmesi ve örnek alınması gerektiğinin Kur’an-ı Kerim tarafından emredilmiş olmasıdır. “Andolsun ki Rasulullah,sizin için,Allah’a ve ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah’ı çok zikredenler için güzel bir örnektir.”( ahzab /21 ) 
