Dalga dalga üstüme yıkıverdin bu şehri.
Batan güneş bir daha doğmayacak gibi.
Eser kalmadı o eski halimden,
Dilimden düşen her kelime girift,
Ne desem belli ki anlaşılmazım.
Sensiz her anım kahır mı kahır.
Bu gitmeler sana yakışır.
Demek; Veda etmeden gideceksin.
Vay be…
Durma git!
Benim gözümde artık bir hiçsin.
Gün gelir seninde güneşin düşer dağlar ardına.
Tel tel aklar düştükçe saçlarına.
Madem gideceksin, hiç dönüp arkana bakma.
Kim bilir, kaç seven yenik düştü bu inadına.
Bu gidişin anlaşılmaz değil, yakındır anlaşılır.
Böyle gitmeler ancak sana yakışır.
Demek; bir kalemde silip gideceksin.
Vay be…
Durma git!
Benim gözümde artık bir hiçsin.
Hangi acıyı çekemez ki insan, bir acıda sen kat.
Nasıl olsa çok sürmez, bitecek bu hayat.
Yapmadığın şey mi, beni de sil hayatından at.
Kurtulurum belki ağlamaktan, her gece her saat.
Adını anarsam ********im, yıkmaz beni bu dert, bu kahır.
Bu gitmeler ancak sana yakışır.
Demek utanmadan çekip gideceksin.
Vay be…
Durma git!
Benim gözümde artık bir hiçsin.
Ne kadar gözümde büyütmüşüm değmezmişsin.
Bazen aşılmaz karlı dağlar gibiydin.
Bazen içinde kaybolduğum okyanus.
Bu kentin her sokağında, her simada seni arardım.
Zaten yoktun, hiç olmayacaksın, canım yokluğuna da alışır.
Bu gitmeler ancak sana yakışır.
Demek buracıkta bırakıp gideceksin.
Vay be…
Durma git!
Benim gözümde artık bir hiçsin.
Sorarım, hangi acı üstüne mutluluk kurulmuş?
Hangi kin, hangi nefret aşka yakışmış?
Hani aşkı, sevgiyi dokurdun şiirde nakış nakış.
Şimdi benim hayatım son bahar, seninki kara kış.
bil ki ahım gölgen olur peşinde dolaşır.
Bu gitmeler ancak sana yakışır.
Demek yüz üstü bırakıp gideceksin.
Vay be…
Durma git!
Benim gözümde artık bir hiçsin.
şefik aydemir
