BEBEKLERİN ULUSU YOK
İlk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu
Bebeklerin ulusu yok
Başlarını tutuşları aynı
Bakarken gözlerinde aynı merak
Ağlarken aynı seslerin tonu
Bebekler çiçeği insanlığımızın
Güllerin en hası, en goncası
Sarışın bir ışık parçası kimi
Kimi kapkara üzüm tanesi
Babalar çıkarmayın onları akıldan
Analar koruyun bebeklerinizi
Susturun susturun söyletmeyin
Savaştan yıkımdan söz ederse biri
Bırakalım sevdayla büyüsünler
Serpilip gelişsinler fidan gibi
Senin benim hiç kimsenin değil
Bütün bir yeryüzünündür onlar
Bütün insanlığın gözbebeği
lk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu
Bebeklerin ulusu yok
Bebekler, çiçeği insanlığımızın
Ve geleceğimizin biricik umudu...
İnsanların İNSANİ ÖZ'den uzaklaşmadıkça,
Hayvani güdü ve dürtülerine yenik düşmedikçe,
Para-kar-mülkiyet-güç ihtiras ve hırsının, insanı insanlıktan çıkarmadığı sürece,
İnsanların birbiriyle düşmanlığının olamayacağını...
İnsanlığın evrensel değerlerinde ayrıma, ayrımcılığa, asimilasyona, izolasyona, soyutlamaya yer olmadığının en güzel ifadesiydi, bu güzel şiir.
TÜM DÜNYA İNSANLARI VE ONLARIN TOPLULUĞU OLAN, HALKALAR ÖZÜNDE KARDEŞTİR.
BEBEKLERİN TÜMÜNÜN MASUMİYETİ, SEVİMLİLİĞİ, GÜZELLİĞİ.
Ağlayışlarında, gülüşlerinde, oynayışlarında, kendi kendilerine mırıldanışlarında, sevgiye ilgiye duyarlılıklarında gizlidir bu İNSANİ güzellik. Ağlarken bile gözyaşlarının aynı renk akması, bebeklerin tüm insanlığın çiçeği oluşunun güzelliğinde yatıyor.
bebeklerin ulusu yoktur
onlar işlenmemiş madendir çünkü
sadece sevgiyi tanırlar
bakışları okurlar...
sevginin ve bakışların dili yoktur
bebekler gibi yalındır yansımaları...
Alıntı.
