ORGANİK KİMYA
Hidrojen içeren karbon bileşikleri ile uğraşan bir büyük Kimya (bkz.) dalı. Karbon monoksit, siyan gazı, hidrosiyanik asit, siyanürler, karbon diok-şiî, karbonatlar gibi nisbeten daha basit karbon bileşikleri organik kimyanın dışında kalırlar. Bu, gerçekten özgün kimya alanı çok geniş ve çok çeşitli bileşikler ile konuları içerir. Bu alanın bu kadar geniş olmasının nedeni karbon atomlarının hem birbirleri hem de başka atomlarla değişik biçim ve' sayıda bag yapabilmesidir. Kuramsal olarak sonsuz sayıda karbon atomu birbiri ile bağlanabilir. Bu nedenle inorganik bileşiklerin sayısının 100.000'i bulmamasına karşın organik bileşikler 1.000.000' dan fazladır. Organik bileşiklerin bazıları canlı dokuların temel maddeleridirler {bkz. Biyokimya). Organik terimi "organizma" sözcüğünden türemiştir. Gerçekten 19. yüzyılın ilk yarısının ortalarına kadar organik bileşiklerin sentezi yapılamamış, bunlar canlı organizmalardan elde edilmiştir. Bu nedenle de organik bileşiklerin salt canlılarda bulunan "yaşam kuvveti" ile oluşturulabileceği varsayılmıştır. Bu düşünceyi yıkan ilk adımı 1828 yılında "amonyum si-yanat" adlı inorganik bileşikten üre adlı organik bileşiği elde eden Wöhler (bkz.) attı. VVöhler'i başka araştırmacılar izledi. Birçok organik maddenin ardı ardına sentezi yapıldı. Organik kimya gerçekten en büyük gelişmeyi 19. yüzyılda gösterdi. Kan-titatif (nicel) analiz yöntemlerinin ortaya çıkışı, Cannizzaro (bkz.) ile Kekule (bkz.)' nin yapı kuramlarını ortaya atması ile organik kimyanın temel taşları yerlerine konmuş oldu. Organik bileşikler karbon atomlarından oluşan "karbon iskeletlerine" göre sınıflandırılır. Böylece Alifatik (bkz.), Alisiklik (bkz.), Aromatik (bkz.) Ve Hetero-siklik (bkz.) adını alan sınıflara ayrılırlar. Daha incelikli ikinci tür sınıflama Fonksiyonel Gruplar (bkz,) göz önüne alınarak yapılır. Buna göre de Alkoller (bkz.), Eterler (bkz.), Hidrokarbonlar (bkz.), Karbok-silli Asitler (bkz.) gibi organik bileşik sınıfları ortaya çıkar.
kaynak 
