Sahipsiz....
Şimdi çığlık atıyor trenler
Seni benden kaçırıyorlar
Zafer nameleri olsa gerek
Üstüne kuruldukları raylarından
Biraz soğuk, biraz nemli
Ellerim soğuk...
Uzaklaşmaktalar ellerinden
Gözlerim nemli...
Yokluğun fazlasıyla hüzün
Sarhoşum sabahın bu vakti
İnsanlar kol kola gibi yürümekte
Rampalar yokuşlu gibi
Caddeler daralmış sanki
Dünyayı değişik gösterirmiş ayrılık
Baş aşağı bakmak gibi birazda
Kaçtım kendime yine
Sarılmaya, sığınmaya, avunmaya
Artık dayanılmaz bu bekleyiş
Sabır bile çaresiz
Nefesim tükenmekte çığlıklarından
Seni benden almakta zaman
Bekleyiş böyleymiş
Karanlığa düğüm olurmuş zaman
Sen gidiyorsun sabahın bu vakti
Aslında gidiyorum ben de senden
Bilirim kalmaz bunlar yanına
Adalet...
Bulur elbet sonsuzluğumdan
Sarar sancısıyla
Çıplak elleriyle yapışır boğazına
Gözyaşlarınla boğulursun
Beni terk ettiğin
Yalnızlığına
Kağan Türkay
