Yıllık sıcaklık ortalaması 25 °C ’nin üstündedir. Yıllık ve günlük sıcaklıkfarkı en az olan iklimdir (1–2 °C civarında). Bu durumun nedeni Güneş ışınlarının bütün yıl dike yakın açıyla düşmesi ve nemliliğin fazla olmasıdır.
Ekvator çevresinde 0˚ ve 10˚ enlemleri arasında görülür. Ekvatoral iklim, Amazon ve Kongo havzalarının büyük bir kesiminde, Gine Körfezi kıyılarına yakın bölgelerde, Endonezya ve Malezya’nın büyük bir bölümünde etkili olmaktadır.
Her mevsim düzenli yağış alır. Fakat en fazla yağış güneş ışınlarının Ekvatora dik geldiği tarihlerde (21 M - 23 E) görülür. Buharlaşma arttığı için. Yağışlar oluşum bakımından Konveksiyonel yağışlarına örnektir. Yıllık yağış miktarı 2000 mm‘nin üstündedir.
Bitki örtüsü bütün yıl yeşil kalan sık ve uzun boylu yağmur ormanlarıdır.
Yağışların fazla olması ve yüksek sıcaklık kimyasal çözülmeyi artırmıştır. Topraklar fazla yıkandığı için verimi düşüktür ve kırmızı renkli Laterit topraklarıdır.
1-Yaklaşık 10 kuzey ve 10 güneyi paralelleri arasında ki alçak yerlerde görülür.
2-Kongo havzası, Amazon havzası, Gine körfezi, Endonezya adaları ve Avustralya’nın kuzey kıyılarında görülür.
3-İklim özellikleri güneş ışınlarının geliş açısına göre şekillenmiştir.
4-Yıllık ortalama sıcaklık yaklaşık 26-27ºC dir. Yıllık sıcaklık farkları 2-3ºC’yi geçmez.
5-Günlük (nem oranı) ve yıllık (Işınların yerle yaptığı açı) sıcaklık farklarının en az olduğu iklim tipidir.
6-Bulutluluk oranı nemden dolayı fazla olduğundan , yıllık güneşlenme oranı azdır. Ekinoks dönemlerinde sıcaklık biraz artar.
7-Yağış rejimi düzenlidir. Yağış miktarı 1500-2500mm arasındandır ve tüm yıla dağılmıştır.
8-Yağışın kökeni Konveksiyonel dir.
9-Ekinokslarda sıcaklık artışına bağlı olarak yağış miktarında da bir artış olmaktadır.
10Bitki örtüsü olarak karşımıza her zaman yeşil kalan sürekli yağmur ormanları çıkmaktadır.
11-Ekvatoral iklimin toprağı ise yıkanmış, humus yönünden fakir ve verimsiz olan Lateritlerdir.
12-Nem miktarı fazla olduğundan kimyasal çözülme çok şiddetli ve toprak oluşumu oldukça hızlıdır.
13-Sıcaklık ve yağış insan yaşamını olumsuz etkilediği için yerleşmeler daha çok 1000 metreden sonra kurulmuştur.
14-Ekvator çemberinin geçtiği yüksek yerlerde ekvatoral iklim görülmez.

İKLİM : Türkiyenin ikliminde üç esas sebep rol oynar : a - Coğrafya konumu: Türkiye, dünya üzerinde sup tropikal bölge de bulunmaktadır. Bu sebeple Türkiye de sıcaklık, daha kuzeyde bulunan ülkelere göre daha fazladır. Kışlar, genel olarak daha ılıman, yazlar daha sıcak geçer. Yazın kurak kuzey rüzgarlarının, kışın yağış getiren batı rüzgarlarının etkisi çoktur, b) - Kara ve deniz dağılışı: İki yarım adadan meydana gelmiş olan Türkiye, genel olarak çevresindeki denizlerin büyük etkisi altında kalır. Denizler, Türkiye için bir sıcaklık kaynağıdır. Aynı zamanda, yarımada olmasının özelliği,yağışın artma oranında da etkilidir, c) - Yüzey şekilleri ve yükselti: Yüzey şekilleri de iklimde önemli rol oynar. Kuzey ve güneyde kıyılara paralel uzanan kenar dağları, deniz ikliminin daha içerlek bölgelere girmesine engel olur. Günlük ve mevsimlik sıcaklık farkları, kıyılarda daha az olduğu halde, içerideki bölgelerde daha fazladır. Dağların bu durumu, yağışa da etkilidir. İçerdeki kısımlarda yağış oranı düşüktür. Kuzey ve güney kıyılarındaki bu duruma karşılık Ege ve Marmara denizleri bölgelerinde durum değişiktir. Ege denizinde dağlar kıyıya dik olarak uzandıklarından, bu bölgelerde deniz etkisi çok içerlere kadar uzanır. Fakat, daha içerde kalan bölgelerde, yükselti durumun. dağların denize olan uzaklık ve yakınlıklarına göre, iklim çeşitleri kendini gösterir.

İklim tipleri ve bölgeler : İklimde etkili olan bu sebepler, Türkiyede değişik iklim tipleri ve iklim bölgelerinin meydana gelmesi sonucunu doğurmuştur. Türkiyede başlıca üç esas iklim tipi vardır:

a - Akdeniz iklimi: Bu iklim tipi, Akdeniz kıyıları, Ege kıyıları ve Marmara Bölgesinin bir bölümünde görülür. Akdeniz ikliminde yazlar sıcak olur. Yılın en sıcak ayının ortalaması bazı yerlerde 28° ye kadar ulaşır. Kış ılık geçer. En soğuk ayın ortalaması 5-100 arasındadır. Bu duruma göre yıllık sıcaklık farkı, 17-20° arasındadır. Yıllık yağış miktarı, ortalama derecede ve 50-80 santimetre arasındadır. Yaz mevsimi hemen hemen kurak geçer. Asıl yağış mevsimi kıştır,

b - Doğu Karadeniz iklimi: Doğu ve Orta Karadeniz kıyılarında görülür. Bu iklim tipinde yazlar, Akdeniz iklimine göre daha az sıcak geçer. En sıcak ayın ortalaması 24° yi geçmez. Kışlar, Akdeniz iklimine göre, daha soğuktur. En soğuk ayın ortalaması 6-7° dir. Yıllık yağış oranı fazladır. Sinop ve Samsun arasındaki kıyı şeridinin dışında yağış, hemen her yerde bir metreden fazladır. Yağış oranı doğuya gidildikçe artar. Rizede 2,5 metreyi bulur. Yağış, mevsimlere göre düzenli dağılmıştır, hemen her mevsim, eşit oranda yağış alır. Bununla beraber en az yağmur baharda, en çok yağmur sonbaharda düşer,

c- İç kısımların karasal iklimi: Doğu ve Güneydoğu Anadolu ile iç anadoluda görülür. Böylece Anadolu (Trakya da buna dahildir), Deniz etkisinden oldukça az faydalanan geniş bir iklim tipini gösterir. Bu iklimde kışlar soğuk, yazlar sıcak geçer. Yıllık sıcaklık farkı fazladır (çoklukla 20° den fazladır). Fakat bu karasal iklim, Anadolunun her tarafında aynı değildir.

Kış soğukları, İç Anadolu dan kuzey doğu platolarına gidildikçe artar.Yazın sıcaklık oranı ise, Güneydoğu Anadolu yörelerinde çok artar. Türkiyenin en soğuk bölgeleri de Erzurum ve Kars platosudur. Buralarda toprak kışın süreli olarak kar ile kaplıdır. Buralarda en yağışlı mevsim yaz, en kurak mevsim de kıştır.

Bitki toplulukları : Türkiye nin bitki toplulukları, iklim tiplerine göre değişiklik gösterir. Akdeniz Bölgesi, yağışın az olması sebebiyle, orman gelişimine elverişli bir bölge değildir. Bu sebeple burada ormanlar, ancak yağışın arttığı dağ yamaçlarına çekilmiş durumdadır. Daha alçaklarda ise kuraklığa uymuş, küçük ve sert topraklı zeytinlik ve kurakçıl meşeler bulunur. Bunların dışında bu bölge bitkilerinin tipik örneği, maki adı verilen bodur ağaçlardan ibaret kalır. Karadeniz Bölgesi, ormanların gelişimine uygun olan bir bölgedir. Bu sebeple, yağışın çok olduğu Karadeniz yöreleri, sık ormanlarla kaplı yörelerdir. Bu ormanlık yörelerin dışında kışları yapraklarını döken ağaçlar, geniş alan kaplarlar. İç bölümlerde bulunan bitki toplulukları ise, step lerde bulunan bitki topluluklarını içine alır. Burada, yaz ve kış arasındaki sıcaklık farkının fazla olması, yağışın az olması, buna karşılık buharlaşmanın (yazları sıcaklığı sebebi ile) fazla olması, kurakçıl, seyrek bir ot topluluğunun meydana gelmesi sonucunu doğurmuştur. Bunların dışında ağaç toplulukları, yağışa daha fazla uğrayan dağ yamaçlarında yer alır. Bunlarda da çoklukla iğne yapraklı ağaç topluluklarına rastlanır.