ÇILDIRMIŞ BATAKLIK ŞİİRİ
çıldırmak üzereyim.
selam diye dua ile çağırdığım nurlar,
yerlerini değiştirdiğim gök pınarların,
yıkılmaz sandığım dünya,ayan.
gecelerinin her biri öyle zehir ki,
fışkırıyor ellerimden sevgilimin dokunuşları
kanıyor yaraları,hemde iftarı açmamış.
bir ses..
bir nefesin ardındamıydı hayat?
ölümle konuştuğum,
diriyi anlamadığım o kabuslar.
uh- diye inliyordu uykudan uyanırken
beni önce korkutuyor,sonra ağlatıyor
ama sonunda sevindiriyordu.
nihayetinde bilinci kapanmıştı
yatalak bir şiir yazmıştı ortasında üç buçuğun,
dinliyordu müziklerinizi
batar gemiler,
dümenleri kırılır hayatının,
ayaklarımı bir uzattım,
ayaklarımı kırdın kadın.
ne soğukmuşsun
ve ne boğuk.
-hadi bir çığlık daha fırlat.
ben bir anlamsız.
sen beni anlamamak için yaratılmış.
ve ben artık değişmeyeceğinden habersiz.
içim kıkırdıyor ulan,içim kıkırdıyor.
organlarımın iflası gelmek üzere,
gözlerime ani bir timsah tepmesi gözyaşı
imgeleri,sevişmemizin bir sayfadan sallanan şiir gibi.
seni doğurduğum geceler şahit.
öldürdüğüm akşam üstleri.
duşlar, sevişmememizin üzerine aldığım
kuşlar, pencere önüme artık uğramayan
ve duruşlar yapa yalnız.
aslında o kada bizsiziz ki
yaşayamadığımız herşeyi,
hayalle örtüştürüp fırlatıyoruz
kara kulaklı, kara bataklıklara.
Umut,Nerdesin?
Çık artık ortaya ,Allah Aşkına.
Alıntı.
