Yağmurlar Yağınca
bir acayip hüzün sarmış yüzünü
gökyüzü ağlamaklı çocuk misali
bulutlar da yeni bulmuş güzünü
içlerinde yağmurlaşma hayali
tablo buydu ve çöküşteydi ruhum
bir an gözlerine takıldı gözlerim
kilitlendi kalbim kesildi soluğum
ve silindi mazimdeki tüm izlerim
ilk damla düşüverdi dudaklarına
senin yerine kana kana ben içtim
simsiyah saçların elbisenin aklarına
savruldu ve ben kendimden geçtim
yağmurlar yağınca hep o ana dönerim
en buhranlı ateşte yağmuruyla sönerim
yağan yağmurların müjdesi bana sensin
göğsümde atan kalp tenimde tensin
Y.Uğur Güven
