Karanlık geceme
Çığlık gibi düştüğünde
Bir dokunuşla bin dokunuş ötesi
Özlemim oldun
Dokunabildiğimde yüreğine
Her süzülüş bir buseydi
Dokunduğumda gözlerine
Tenime işleyen haykırış
Uç zamanda sıcak saatlere sığarken
Yalnız değildim içimde
Sen vardın
Sen olacaktın gecelerimde
Seninle uyumak
Sonrada uyanmak seninle
Hep böyle olsun isterken
Gün ağartısında
Bir buse bıraktım yastığına
Ilık ve nemli
Her sarılışında
Olmasam da dokunabilmek adına
Mehmet Düpel
