SEVDALI DULUN ŞARKISI
Ah, biliyorum gizlemeliyim kendimden bile
Titrediğini içimin, eli bana değince
Ah, ne oldu bilmem ki böyle bana
Dua ediyorum, kandırsın beni diye.
Ah, yüz at yetmezdi beni günaha sürüklemeye!
Onu böylesine arzulamasaydım keşke.
Aşka böyle ayak diriyorsam eğer
Biliyorum aslında neden çekindiğimi
Onun önünde durunca elbisemle bile
Çırılçıplak hissediyorum kendimi.
Sanki kızacakmış gibi aklımdan geçene!
Onu böylesine arzulamasaydım keşke.
Kuşkuluyum acaba bana layık mı diye.
Gerçekten seviyor mu diye beni?
Onca koruduğum şeyler bitip tükenince
Atmasın sakın posayı çöpe?
Ah, biliyorum niçin direndiğimi böyle:
Onu böylesine arzulamasaydım keşke.
Birazcık aklım olsaydı eğer
Kabul etmezdim o kadar ısrar ettiği şeyi
Ve kovardım onu hemen oracıkta
Öyle çok yaklaştığı zaman bana
Ah, şeytan görsün yüzünü işte!
(Onu böylesine arzulamasaydım keşke.)
Bertolt BRECHT
ÖĞRENEN KİŞİ
Önce kumun üzerine kurdum, sonra kayanın.
Hiçbir şeyin üzerine kurmadım artık
çökünce kaya.
Sonra yeniden kurdum sık sık
kum ve kayanın üzerine.
Öğrenmiştim ama.
Kendilerine güvenip de mektubu verdiklerim
çöpe attılar onu.
Ama hiç önemsemediklerim
bulup geri getirdiler bana.
Öğrendim böylece.
Yapılmadı buyurduklarım.
Gelince gördüm ki
yanlışmış.
Yapılmıştı doğru olan.
Bir şey öğrendim bundan da.
Eski yaralar acır
soğuklarda.
Ben sık sık şöyle derim ama:
Yalnız mezarın hiçbir şeyi olmayacak
bana öğretecek.
Bertolt BRECHT
Son düzenleyen Daisy-BT; 30 Ocak 2009 12:56
Sebep: Mesajlar Otomatik Olarak Birleştirildi
