Gecenin karanlığı çöktü yine..aklımda sen ve senli günler...

Camdan dışarıyı seyrediyorum...

Sonra bi gölge görüyorum boş sokakta...

Sen sanıp irkiliyorum...

Kalp atışlarım hızlanıyor...

İşte diyorum işte geldi..gölge yaklaşıyor..

Yaklaştıkça büyüyor...

Sonra anlıyorum büyüyen gölge değil içimdeki sen...

Ve bikere daha anlıyorum ne kadar yanıldığımı...

Seni içimde ne kadar çok büyüttüğümü..

Sokak kaldırımlarında bile seni görebileceğim kadar büyütmüşüm seni içimde...

Değmezsin biliyorum ama bigün anlatacağım içimdeki senin aslında bi hiç olduğunu kalbime...ve küçülüp yokolacaksın..!!!

Söküp atacağım seni kalbimden..

Belki ağlicam...

Yıkılacam...

İsyanlar savuracam etrafa...
Her ne olursa olsun başarıcam...

İnanıyorum..

Haykırıcam Dünyaya senliğimin kurtuluşunu ..

Yar ..

HoşcakaL