Yalancı
TDK, Türk Dil Kurumu
isim
1 . Yalan söylemeyi huy edinmiş olan kimse.
2 . (sıfat) Gerçek olmayan, gerçeğe benzetilmiş:
"Fakat ben bu yalancı neşeye inanıyordum."- R. N. Güntekin.
Atasözü, deyim ve birleşik fiiller
- (birini) yalancı çıkarmak
- yalancı çıkmak
- yalancının evi yanmış, kimse inanmamış
- yalancının mumu yatsıya kadar yanar
- (birinin) yalancısı olmak
Birleşik Sözler
- yalancı akasya
- yalancı ayak
- yalancı biber
- yalancı cep
- yalancı dolma
- yalancı dünya
- yalancı meyve
- yalancı öd ağacı
- yalancı pehlivan
- yalancı safran
- yalancı şahit
- yalancı şöhret
- yalancı tanık
- yalancı taş
