TOY

1. Esk. Şölen, yemekli eğlence.
2. Toy etmek, toy düğün etmek, yemekli düğün yapmak, ziyafet vermek.

—Tar. Yılın belli günlerinde eski türk hükümdarları tarafından devlet önde gelenlerine ve çağrılı halka verilen eğlencelerin de düzenlendiği şölen.

—AnsIkl. Şölen de denilen toyların bitiminde yemekte kullanılan kaşık, tabak vb.' nin toya çağrılı kişilerce yağmalanması (hânı yağma) gelenekti. Toya çağrılanlar, bulundukları mevkilere göre kendilerine gösterilen yerlere otururlardı. Seçkin çağrılılara özel yiyecek ve içecek sunulurdu. Büyük Selçuklu sultanlarından Tuğrul Bey toyları sahralarda verirdi. OsmanlIlar da son toy İstanbul'un alınmasından (1453) sonra Fatih tarafından verildi.