TEMİN

a. (ar. emn'den te’min).
1. Bir kimsenin korkusunu giderme, ona güven verme
2. Bir şeyi sağlama, elde etme; tedarik: Yiyecek temini. Bir kimsenin iste- diklerini temine çalışmak.
3. Bir şeyi gerçekleştirme sağlama: Huzurun temini için gösterilen çabalat
4. Bir kimseyi temin etmek, onun korkusunu, kaygısını gidermek için ona güvence vermek: Sizi temin ederim ki böyle bir olay bir daha olmayacak
5. Bir şeyi temin etmek, onu sağlamak, bulmak, tedarik etmek, onu gerçekleştirmek: İstenilen parayı ben temin ederim. Huzuru, asayişi temin etmek.