Ömrümün Özeti
Doğduğum gün, ölümle nikâhlandım
Gözümü açtığım andan itibaren
Rabbinle arama girdi şeytan
Büyüyüp adam olduğumu sandığım da
Yavaş yavaş küçüldüğümü gördüm
Zaman kıvrım kıvrım akarken
Akan zaman değil, kendim olduğunu anladım
Güzeldim ama yavaş yavaş beni terk ettiğini gördüm
Varlığımın beni mutlu ettiğini sandım
Oysa mutluluğumun, hırsızıymış aldandım
Ömrümün çok olduğunu sandım, bittiğinde aslında
Hiçte o kadar çok olmadığını anladım
Güneş doğarken, zaman uzun diye hep oyalandım
Güneş battığında, hiç bir işe yaramadığımı fark ettim
Mutluluğum arttıkça hüzünlerimde artı
Yaralarım çoğaldıkça, alınganlığımda arttı
Hayata tek başladım, sonra çoğaldım
Yeniden azaldım,bir başıma kaldım
Ölümü yanımdan hiç ayırmazdım, yanımdan ayırdığımda tattım.
Tülay Bilgin
