Kızılötesi (IR, Infrared)

Kızılötesi (IR, Infrared)
Vikipedi, özgür ansiklopedi

Sağlık Riskleri
Bazı yüksek ısılı sanayi ortamlarında kullanılan kuvvetli kızılötesi ışınım gözlere ve görme duyusuna zarar verebilir. Görünmez olması riski arttırmaktadır. Bu yüzden bu tür yerlerde kızılötesi koruyucu gözlük takılması zorunludur.

Kızılötesi yayan bir cisim olarak Yerküre
Yerkürenin yüzeyi ve bulutlar güneşin yaydığı görünen ve görünmeyen ışınları soğurarak çoğunu kızılötesi ışınım halinde yeniden atmosfere yayar. Atmosferde su buharı, karbon dioksit, metan, azot oksit, kükürt hekzaflorid ve kloroflorokarbonlar gibi maddeler bu ışınımı soğurarak her yönde yeniden yayarlar. Bu yüzden güneşten gelen enerjinin bir kısmı atmosfer içinde tutulur ve sera etkisi denilen duruma yol açar.

Kızılötesi Biliminin Tarihçesi
Kızılötesi ışınımın keşfi genellikle bir 19. yüzyılda yaşamış bir gökbilimci olan William Herschel'a ithaf edilir. Herschel Royal Society of London'dan daha evvel, 1800 yılında bulgularını yayınlamıştır. Herschel bir üçgen prizma kullanarak güneşten gelen ışığı kırmış ve tayfın içinde kırmızının altında bulunan kızılötesi ışınımı bir termometre kullanarak tespit etmiştir. Sonuca şaşırarak bulduğu bu ışınıma "Kalorifik ışınlar" ismini vermiştir. Kızılötesi terimi 19. yüzyılın sonlarına kadar kullanıma girmemiştir.
Diğer önemli tarihler şöyledir:

1835: Macedonio Melloni ilk termofil IR algılayıcıyı yaptı.
1860: Gustav Kirchhoff karacisim teorisini yayınladı E = J (T, n).
1873: Willoughby Smith selenyum'un fotogeçirgenliğini keşfetti.
1879: Stefan-Boltzmann $dae9f4d39671819d9070c5be159fc6a7$ formülünü deneysel olarak keşfetti.
1880 ve 1890'lar: Lord Rayleigh ve Wilhelm Wien karacisim denkleminin bir parçasını çözdüler, fakat her iki çözüm de yaklaşık değerdeydi.
1901: Max Planck karacisim denklemini ve teorisini yayınladı. Sorunu mümkün olan enerji geçişlerini kuantize ederek çözdü.
1900'lerin başı: Albert Einstein fotoelektrik etki teorisini geliştirerek, fotonun varlığını keşfetti.
1917: Theodore Case thallous sulfit algılayıcısını geliştirdi; İngilizler ilk kez 1. Dünya savaşında Kızılötesi arama ve takip sistemini geliştirerek 1.6 km'ye kadar uçakları tespit etmekte kullandı.
1935: 2. Dünya savaşında ilk füze güdüm sistemleri geliştirildi.
1938: Teau Ta piroelektrik etkinin kızılötesi ışınımı tespit etmek için kullanılabileceği tahminini yürüttü;
1952: H. Welker InSb'yi keşfetti.
1950'ler: Paul Kruse Texas Instruments ile birlikte 1955'ten önce ilk infrared görüntüleri elde etmeyi başardı.
1950'ler ve 1960lar: Fred Nicodemenus, G. J. Zissis ve R. Clark, Jones tarafından radyometrik birimler ve terimler oluşturuldu.
1958: W. D. Lawson Malvern'deki Royal Radar Establishment'ta HgCdTe'nin IR algılama özelliğini buldu.
1958: Kızılötesi takip yapan Falcon & Sidewinder füzeleri geliştirildi ve kızılötesi algılayıcılar üzerine ilk ders kitabı by Paul Kruse, et al. tarafından yayınlandı;
1961: J. Cooper piroelektrik algılayıcıların çalıştığını gösterdi.
1962: Kruse ve Rodat, HgCdTe tekniğini geliştirdi.
1965: İlk IR elkitabı; ilk ticarı tarayıcılar (Barnes, Agema {FLIR Systems Inc. ile birleşti}); Richard Hudson'ın önemli metni; Hughes tarafından üretilen F4 TRAM FLIR ; A.B.D. ordusu gece görüş laboratuvarı kurdu ve Rachets burada algılama ve tanımlama üzerine çalışmalar yaptı.
1970: Willard Boyle & George E. Smith Bell Labs'de CCD fikrini görüntülü telefonlarda kullanması amacıyla teklif etti.

MsXLabs Üye Girişi