KARDELENİM
Üşüyorum, üstüme kar yağıyor
Sensizliğin beni hep sardığı gibi
Gözlerimden hep özlemin akıyor
Gündüzlerim artık zindanlar misali
Hep sana kavuşmak istiyorum, kardelenim.
Çırpınıyorum, aşkımı yaşamak için
Hayalini düşlemekten yorgun düştüm
Bekliyorum sevda ışığını görmek için
Sensiz hep karanlık benim gönlüm
Hep sana sarılmak istiyorum, kardelenim.
Bekliyorum, karakışın bitmesini
Bahar gelsin ışığını göreyim diye
Sıcaklığın saracak kırların örtüsünü
Üstümden kalkacak beyazlığın diye
Hep seni görmek istiyorum, kardelenim.
Özlüyorum, ışığını görmeye az kaldı
Karanlık, beyaz kabuğumdan çıkacağım
Güneş ışıklarını beyaz örtüme saldı
Kavuştum artık sıcaklığına sarılacağım
Hep seni sevmek istiyorum, kardelenim.
Kardelenim, güneşin sevdasıyla yanarım
Bu sevdadır işte, beni her bahar yeşerten
Bakışların eritecek, gizemli sıcaklığına kanarım
Kar beyazdır bu macera aşkıma zarafet katan
Hep seni bulmak istiyorum! Kardelenim.
12.03.2002 Ankara.
Cafer Tayyar ÖZKAN
Kardelen çiçeği kış boyunca,
Üzerinde kar beyaz örtüsünden çıkmak,
Güneşine kavuşmak için özlemle bekler...
Tıpkı yüreği sevda ateşiyle yanan bir yürek misali
Bu çiçek özlemle beklediği güneşine kavuşur ama
Kavuştuğu güneşin sıcaklığı,
Kar beyaz yuvasını eritir ve ölür!
