Yine Bir Masal Anlatacağım…En gerçekten daha gerçek olan…Dünya Güzeli ve Dünya İyisi bir kızla bir erkeğin masalı bu…
Bu masalın Prens ve Prensesi onlar..Biri hayatı doğru dürüst yaşayamamış, hastalıklarla büyümüş, diğeri ise yanlış insanların neden olduğu yanlış hayatlarda savrulup gitmiş 2 güzel insan onlar.
Prenses doğaya, Prens insanlara direnme savaşı içindeyken karşılaşmışlar…İkisinin de ilk sözü..”Yaşamaya Sebep Seni Seçtim..Umudumsun..” olmuş…Birbirlerini çok sevmişler, dostça, sımsıcak, masmavi, yemyeşil..doğadaki bütün renkleri gökkuşağından daha fazlasını yaşayan bir sevgiymiş onlarınki…Siyah ve beyaz renklere tutkuları da ortak noktalarıymış…Çiçekleri de severmiş ikisi de..Papatyaları..Kardelenleri…Gelincikleri…Bütün kır çiçeklerini…Prens hergün kır çiçeklerinden bir sevgi demeti ile uyandırırmış Prensesini..Öperek uyandırmaktan daha içtenmiş inanın…Prenses her gün bu çiçeklerle dokurmuş Prensin hayatını…Akşamları çiçek tarlalarıymış buluşma yerleri…Zamanın nasıl geçtiğini anlamazlarmış bu renk ve çiçek kokulu hayatlarında…
Masalı burada kesiyorum..Okurken geçmiş zamanda yaşanmış bir AŞK hikayesi olduğunu anladığınızdan eminim…Burada kesiyorum..Ama burada bitmemesini diliyorum.
Daha önce de bir yazıda “bir değil birkaç kez okuyun” demiştim..Yine diyorum ki..Bir değil..İki değil..Defalarca okuyun..Özelikle Heren&BetüL ..defalarca okumalısınız..Ve lütfen yorum yapın..Bu masal burada bitmeli mi…Son yazın bu masala dilediğinizce…
Ben sadece..”hani yaşamaya sebep beni seçmiştin..umudundum” diye bitiriyorum…Belki başka çağlarda bitmeyen bir masaldır bu, hatta gelecek çağlarda hem tekrarlanacak..hem de yeni sonlarla yaşanacak…
31-Ocak-2007
Alıntı
