Hüznü giydiren sevgili
Bir akitti bizim ki
İyi günde, kötü günde
Zamanın her zerresinde
Mutlu olmak vardı o anda
Sevda ateşiyle yanmak
Şimdi yol bitti, artık son durak
Ahde vefa gösteremedik
Biz bu oyunu beceremedik
Mutluluk kapısından girip
Hüzün kapısından çıktık
Şimdi acılar rıhtımında son gemi
Tek kişilik son bilet
Gidiş var, dönüş yok
El sallarken ardından
Bakışlarındı beni boğan
Gül bahçesinden koparılan
Taze gül kokusu beni saran
Ufukta kaybolurken şimdi
Yıllar bir rüzgar gibi geçti
Ardından bakarken,
Hüznü giydiren sevgili
Bir akitti bizim ki..
İyi günde, kötü günde
Sevda ateşiyle yanmaktı…
Olmadı ey yar…
Biz bu oyunu beceremedik…
