Ölmeyeceğim, Seviyorum
Ay ışıksız gecelerin, yıldızsız semaların korkunç karanlığında kabus dolu intiharlardayım,tükenmeyen gecelerden sabahın uykusuz ilk ışıklarına dek…
... Geceyi inleten sessiz çığlıklarım geri dönmekte kanayan yüreğime biçare...
... Çocukluğumu unuttuğum, gençliğimi harcadım bu kentte boğuluyorum…karanlık düşlerimde uzanan hiçbir eli tutamıyorum… Uzanan ellerde bıçaklar bilenmiş… Silahlar kınından çıkarılmış…haydi kesin kellemi… Vurun... Ne duruyorsunuz? ... Bu yürek sevmekten vazgeçmeyecek…
… Boğucu, sisli sabahlara sırıl sıklam uyandığımda doğrulamıyor, çamur deryası bir derede yüzmeye, kıyıya ulaşmaya çalışıyorum, nafile batıyorum… Battıkça daha çok seviyorum...
... Sesimi ne zaman duyacaksınız? Size rağmen değil, sizlerle ayakta kalmalıyım-ki kan içiciler zafer çığlıklarını vahşi kabileler gibi tam-tamlarla kutlamasınlar…
... Batıyor… Boğuluyorum… Uzandığım eller-ki dost türküler yazdığım eller hançerli…
... Vuruldum… Ama ölmedim… Çocukluğum da ’’ anne ben hiç ölmeyeceğim’’ derdim annem üzülmesin diye… Ölümüm hüzün kokan emekçi sevdaların, hüzün dolu bir çift gözün dizlerinde olmadıkça ölmeyeceğim…
ÖLMEYECEĞİM… SEVİYORUM...
OLGUN EKİNCİ
