Sanat Akımları - Neo-Pop

Neo-Pop

Neo-Pop, 1980’lerin sonlarında New York sanat sahnesinde ortaya çıkmış olan çeşitli sanatçıların özellikle de Ashley Bickerton (1959 - ), Jeff Koons (1955 - ) Alan McCollum (1944 - ) ve Heim Steinbach (1944 - ) çalışmalarına atfen kullanılır. Postmodernizmin çeşitli akımlarından biri olan neo-pop, Minimalizm ve Kavramsal Sanat’ın 1970’li yıllardaki egemenliğine bir tepkiydi. Çıkış noktası olarak 1960’ların Pop Sanat yöntemleri, malzemeleri ve imgelerine başvuran neo-pop bazen ironik ve nesnel üslubuyla kavramsal sanatın mirasçısı da sayılabilirdi.
Bu ikili mirasın göstergesi, Amerika’nın kendi kendini yetiştirmiş sanatçısı Richard Prince’in (1949 - ) medya tabanlı fotoğrafik çalışmaları, Jeny Holzer’in (1950 - ) dil çalışmaları, McCollum’un resimli nesneleri ile Steinbach ve Koons’un bulunmuş popüler imgeleri kullanmalarıdır.
20.yy.ın diğer sanat hareketleri, özellikle bulunmuş nesnelerin ve hazıryapımalrın kullanılmasında kalıcı bir etkiye sahip olmuştu. Örneğin Belçikalı Leo Copers’in nesneleri, Dada-pop-kavramsal melezleri şeklinde görünmektedir. İngiltere’de Michael Craig-Martin’in (1941 - ) duvar çizimleri, Julian Opie’nin (1958 - ) bilgisayar grafik stili görüntüleri ve tüketim mallarının resimli rafları, pop sanatın mirasına dayanıyordu.

Steinbach’ın formika kaplı rafları, bir mağazadan satın alınmış ve muntazam düzenlemeler şeklinde sergilenen nesneleri taşıyordu; montajlar da maddi eşyalara tapınışımızı ve onları nasıl kimliğimizin parçası yaptığımızı yorumlamaktaydı.
Minimalist heykelleri ve mağaza vitrini raflarını akla getiren bu çalışmalar, pop sanat ile minimalizmin daha geniş kapsamlı kültür arenasının ne kadar derinlere işlemiş olduğunun kanıtıydı.
Neo-Pop terimi, pop sanatının dilinin şekillenmesine katkıda bulunan iki sanatçının, Jasper Johns ile Roy Lichtenstein, kariyerleri boyunca, çalışmalarında saygı duydukları sanatçılara borçlarını açıkça dile getirmişlerdi. Fakat bu son dönem çalışmalarına, herhalde çalışmalarının çoğu – ki bunları da ilk başta benimsedikleri popüler kültür imgeleriyle biliniyordu- sayesinde artık tanınmış birer sima olmanın kabulü kabilinden, kendi sanatlarından izler katmışlardı.
Koons ise 1980’li yıllarda, kiçi yüksek sanata taşımasıyla ünlenmişti. Koons’un Balloon Dog (1994 - 2000) yüksekliği 3 metreye gelen, çalışmanın ölçeği ve detayları konusunda saçma bir karşıtlık oluşturan, ama yine de heybetli görünümü olan parlak bir kırmızı çelik heykeldir.

Cleas Oldenburg’un pop sanatla ironik anıtsallaştırmalarını akla getiren Koons, gelip geçici bir çocuk oyuncağını etkileyici, dayanıklı bir esere dönüştürmüştür.
20.yüzyılın sonunda hamuruna pop bulaşmış eserler yaratan diğer sanatçılar Amerikalı Cady Noland (1956 - ), Rus Vitali Komar (1943 - ) ve Alexander Melamid (1945 - ) ile İngiliz sanatçılar Damien Hirst (1965 - ), Gary Hume (1962 - ) ve Gavin Turk’tı (1967 - ).

Turk’ın Pop (1993) eseri, balmumundan yapılmış ve Vicious’un Frank Sinatra’nın “My Way” i söyleyişini yansıtırcasına Sid Vicious gibi giyinimş, Andy Warhol’un resmettiği şekilde Elvis Presley’in kovboy haliyle duran, cam kutu gerçek boyutlarda bir otoportre’dir. Pop, yaratıcı özgünlük mitini teşhir etmekte ve pop müzik, pop sanatı, pop yıldızı olarak sanatçının yükselişine dikkat çekmektedir. Bu yönüyle, medyanın basit insanları ikonlara dönüştürme sürecine katkıda bulunan kendinin promosyonunu yapma eğiliminin öncülerini anma işlevine sahiptir.

Modern Çağda Sanat, Amy Dempsey, Çeviri: Osman Akınhay, Akbank Yayın
Kaynak

MsXLabs Üye Girişi