Sitem



Kederli gecelerin sonunda kurardık düşlerimizi
seninle dostum paylaşırdık şarabımızı, mavi düşlerimizi...
bir de şiirle dolu akşamlarımız vardı ya.......
konuşurduk gençliğimizden hayallerimizden....
insanları sorardık birbirimize,
tiksindiğimiz insanlardan,
derbeder halimizden kıvılcım dolu haykırışlarımız vardı,
insanları, ülkeleri yargılardık, sistemleri sorardık.
Hayatın çilesindeydik,
bir vapur iskelesinde tek başına bekleyen bir güvercin gibiydik...
kendi dünyamızı kurmuştuk ve yormuştuk artık hayatı,
hayat bizle değil biz hayat ile kavgalıydık...
hayat bize küs değildi, ama biz hayat ile çokdan hesaplaşmıştık bile...
biz çaresiz değil çaresizlik gerçeklerdeydi.
başkaldırışlarımız da oldu, sitemlerimiz de yollar boyunca ....
ama yine de kurardık
kederli gecelerin sonunda düşlerimizi,
yıldızlar gibi parıldayan ama onlar kadar da uzakta duran gülüşlerimizi.

Dostum yine bir şafak vaktinde yine aynı sofradayız....