Biz seninle bütün engellere rağme, bitmez tükenmez bir azimle sevginin doruğuna
erişmek için tırmandık hayat yokuşunu.
Ve bitip tükenmeyen bir aşkla sevdik birbirimizi.
Biz seninle uzak dağ başlarına yazdık umutlarımızı.
Denizlere,dalgalara, fırtınalara,acılara, korkular, uçurumlara yazdık sevdamızı.
Biz seninle kanatları sevdalı iki güvercindik mavi göklerde.
Kanat çırptıkça yükseldik sevdalara, yükseldikçe sevdalara avcılar düştü peşimize.
Zamanın acımazsızlığın, aramızdaki mesafelere, etrafımızdaki çirkinliklere,günü birlik
aşklara, saldırılara,satılık sevgilere rağmen,biz yine de yüreğimizde hiç sönmeyen bir
yangınla özledik birbirimizi, en kutsal aşkla sevdik, kirletmeden umutlarımızı bekledik...
Aslında acı olanı son gün anladım...BİZ...dediğim hiç olmamış..
Bunlar benim tutkularım ,benim sevmelerim Allahın'a kadar..
Taşımayı bilmeyen hammalın sırtından yere düşen umutlarımmış
