"Geçecek bi tanem geçecek. Her $eyin geçtiği gibi.
Kıyılarına vurup duran bir deniz var içinde. Durulacaksın."
Ne anlatmalıyım sana. Yüreğim acıyor. Ellerim sıyrık içinde... Yenildim. Yine bilmem kaçıncı kez yenildim. Yeminlerim, asık yüzlü kararlarım, asla olmazlarım... hiç biri kar etmedi. O, geli$i hep bilinen ama ç****iz teslim olunan kasırga gibi. Direnmeyeceğim. Bir idam mahkumu gibi teslim olacağım.
"Kimse yok ellerimi bırakma, dü$eceğim..."
Gece kanıyor sessiz ve derinden. Yüreğim iki parça, ay gibi.
Ellerim kanıyor, sar onları. Ellerim sana kanıyor, tut onları....tutabilirsen. Sorularına cevap alamamayı sevmezsin ya, aslında hep cevaplarını bilmediğim sorular var hayatta. Durmadan onları soruyorsun. Oysa konu$acak ne çok $ey var. $u huzursuz insan kalbinin sukun bulduğu cennet bahçelerinden söz etmek isterdim mesela. Kalbim sakinle$irdi belki. Sonra masallardaki peri kızlarından bahsetmedik. Hani hep bir sırları vardır da if$a ederlerse bir güvercin olup uçup giderler. Gülüyorsun içinden, "Peri kızı mı sanıyor bu kendini?", diyorsun. Biliyorum. Ama sen bilmiyorsun...
Hayat; benim için bo$lukları doldurabilme becerisi
Geceyi kanatıyor bakı$ların. Sessizce iniyor üstümüze rahmet. Taa derinlerde kimsesizlik. Ben mi? Ben bo$lukları dolduruyorum; bo$ sandalyeleri, bo$ saatleri, fill in the blanks'le belirtilen kelime arası bo$lukları, avare bo$ gönülleri... Eyvallah etmiyorum ne sana, ne neon ı$ıklı hayatlara ya, yine de bir parçam kalıyor orada. Çekilmiyor hayat ya da çekemiyorlar bizi, bilmiyorum. Bo$ ver. Saçlarını ok$ayıp, dudağındaki tebessüm oluyorum, usulca kalbine dokunuyorum sonra.
Ey a$k! Son hamleni yap $imdi. Hazırım...
Yoruldum. Dipsiz bir kuyuya dü$üyor gibiyim. Çırpındıkça daha hızlı, daha hızlı dü$üyorum. Tutunmaya çalı$tıkça parçalanıyor ellerim. Ey a$k, hadi gel! Buradayım. Yeter uykusuz gecelerim, yürek çarpıntılarım, kor gibi yakan hasretlerle geçen günlerim. Ne mümkün sevgili ve ne mümkün toprak. Ey a$k! Hazırım. Son hamleni yap $imdi..
