Bilemezsin





Ben yüzyılın ağırlığı üstümde, zavallı, sefil.
Acımın gözyaşlarıdır elbisemdeki kir.
Bir hiç uğruna kaybettiğim umutlarım,
Kimbilir belki de çocukluğumun hangi karanlık anılarında yitmiştir.
Kederi hapsetmiştim, kalbimin derin bir köşesine.
Yalnızlığımı kabullendim sanmıştım.
Seni bulduğumda, yalancılığımı anladım.
Sana kendimin bile duymaktan korktuğum sırlarımı verdim.
Umudum sen oldun, gayretim, yaşama sevincim.
Ben hiçkimseyi bu kadar sevmedim.
Defalarca kalbimi kırdığın halde,
Mantığım, aklım yeter dese de,
Ben,
bilemezsin ben,
Hiç kimseyi bu kadar sevmedim.



Yasin Türkan