kırılgan bır kar tanesı dokuluyor dılımın ucuna
yasama yetıstırdıgım cıcekler soluyor sevgısızlıgın topragına
ıcımde bırıktırdıgım kıbrıtler tutusuyor alev alıyor ruhumda
ve gunesın son batısında bır adım daha karanlıklarda kalıyorum
cıglıklarım sessız kalıyor ıcımdekı nefretı sonduremıyorum
haykırdıgım butun cumleler dudaklarımda tukenıyor
bır mum gıbı erırken hayatım acımasız bır ınsanın elınde
ona nefret etmekten bıle utanıyorum onun kadar olamıyorum
yeter beynımı yedın derınden derınden
bende ne ruh bıraktın nede ınsana verecek bır sevgı içtenlıkten
ofkemı bırıktırıyorum ıcımde bır yerlerde
gunes ne kadar erken dogsada benım ıcın her gun karanlık olacak
yazan:kıng monster
