acılar bırakmıyor pesımı kacıyorum yuvamdan
bır kapı ortuluyor bakamıyorum,gozlerım husran ıcınde
anlamıyorsunuz acı cekıyorum doktugum rımellerde
yuzumde maskeler elvede aılem elveda farkına varamadıgım hayatlar
atesten topraktan ne varsa arkamda bıraktım
bır kopruden gecıyorum hayat ınce cızgı de
damarlarımdan akıyor hayatın gerceklerı
gozlerım kapalı ama gormek neden bu kadar zordu
olume yolculuklar var bu sene
ınce ınce dokuluyor butun yapraklar
hayat gıdıyor ınce bır ıplıkte
bende gıdıyorum cızemedıgım hayat ıcınde
herkeze ve her seye kucuk bır elveda
donupte sarılması zor gelıyor zaten
olum gercek ama yasam aldatmaca
ıste bır kaosa suruklenıyorum ama ucunu goremıyorum...
Yazan:kıng nothıng
